ΕΝΟΤΗΤΕΣ
Οι αγγειακές δυσπλασίες αφορούν σε διαταραχές των αιμοφόρων αγγείων του εγκεφάλου και του νωτιαίου μυελού. Πρόκειται για μια πάθηση κατά την οποία ορισμένα από τα ισχυρά, εύκαμπτα κύτταρα των αρτηριών αντικαθίστανται με κύτταρα πιο ινώδη, τα οποία είναι λιγότερο ισχυρά, καθώς και λιγότερο εύκαμπτα. Αυτή η αλλαγή στη σύνθεση των αρτηριών οδηγεί σε ακαμψία και, ως εκ τούτου, σε μεγαλύτερη επιρρέπεια σε βλάβες.
Οι αγγειακές δυσπλασίες μπορεί να προκαλέσουν υψηλή αρτηριακή πίεση, στένωση, ανεύρυσμα και, μερικές φορές, διατομή στεφανιαίας αρτηρίας.
Ανάλογα με το είδος και το μέγεθος των αγγείων, οι αγγειακές δυσπλασίες διακρίνονται ως εξής:
- Φλεβικές δυσπλασίες – Επηρεάζουν μόνο τις φλέβες
- Αρτηριοφλεβώδεις δυσπλασίες – Περίπτωση κατά την οποία οι αρτηρίες επικοινωνούν με τις φλέβες χωρίς να παρεμβάλλονται τα τριχοειδή αγγεία
Αγγειακές Δυσπλασίες – Αίτια
Τα αίτια που οδηγούν σε αγγειακές δυσπλασίες δεν είναι ξεκάθαρα. Θεωρείται πως σχετίζονται με ανωμαλίες στα αγγεία του εγκεφάλου που προκύπτουν κατά την εμβρυϊκή ανάπτυξη.
Σε ορισμένες περιπτώσεις, έχει διαπιστωθεί ότι οι αγγειακές δυσπλασίες αφορούν σε γενετική προδιάθεση (κληρονομικότητα).
Αγγειακές Δυσπλασίες – Συμπτώματα
Οι αγγειακές δυσπλασίες πολλές φορές μπορεί να μη συνοδεύονται από συμπτώματα. Στις περιπτώσεις που εμφανίζονται, αυτά ποικίλλουν ανάλογα με τον τύπο και το σημείο όπου έχει αναπτυχθεί η αγγειακή δυσπλασία. Τα συμπτώματα μπορεί να είναι:
- Πονοκέφαλος ή ημικρανία
- Εμβοές, κουδουνίσματα ή ήχοι παλμών στα αυτιά
- Επιληπτικές κρίσεις
- Πόνος στον αυχένα
Η παρουσία συγκεκριμένων παθήσεων μπορεί επίσης να υποδηλώνει αγγειακές δυσπλασίες. Αυτό αναδεικνύεται περισσότερο όταν απουσιάζουν οι βασικές αιτίες που τις προκαλούν (όπως η αθηροσκλήρωση, η φλεγμονή και η αυξημένη ηλικία).
Οι παθήσεις αυτές μπορεί να είναι:
- Υπέρταση (υψηλή αρτηριακή πίεση), σε άτομα ηλικίας κάτω των 35 ετών
- Ξαφνική υπέρταση ή απότομη αύξηση της αρτηριακής πίεσης έπειτα από κατάλληλο έλεγχο
- Ανευρύσματα
- Αγγειακό εγκεφαλικό επεισόδιο, ειδικά σε νεαρή ηλικία
- Αυτόματος διαχωρισμός στεφανιαίας αρτηρίας (SCAD), ειδικά σε γυναίκες αμέσως μετά τον τοκετό
Πώς γίνεται η διάγνωση των αγγειακών δυσπλασιών;
Εξαιτίας της συχνής έλλειψης συμπτωμάτων, η διάγνωση των αγγειακών δυσπλασιών σε πολλές περιπτώσεις καθυστερεί. Συνήθως, γίνεται τυχαία κατά τη διάρκεια εξέτασης με αγγειογραφία για τη διερεύνηση άλλων παθήσεων.
Σε ορισμένους ασθενείς, η πάθηση μπορεί να παραμείνει αδιάγνωστη έως ότου παρουσιαστεί κάποια αιμορραγία της δυσπλασίας, ή κάποιο άλλο σύμπτωμα.
Για την τεκμηρίωση της διάγνωσης των αγγειακών δυσπλασιών, ο εξειδικευμένος νευροχειρουργός πιθανόν να συστήσει μια σειρά παρακλινικών εξετάσεων που περιλαμβάνουν:
- Αξονική τομογραφία εγκεφάλου
- Μαγνητική τομογραφία εγκεφάλου
- Αξονική αγγειογραφία (CTA)
- Μαγνητική αγγειογραφία (MRA)
- Ψηφιακή αγγειογραφία (DSA)
Αγγειακές Δυσπλασίες – Θεραπεία
Η θεραπεία των αγγειακών δυσπλασιών ορίζεται σύμφωνα με τον τύπο τους.
Στην περίπτωση ανευρύσματος, η θεραπευτική προσέγγιση εξαρτάται από το είδος και το σημείο εντόπισής του. Σκοπός είναι ο αποκλεισμός της δυσπλασίας από το κυκλοφορικό σύστημα. Αυτό επιτυγχάνεται είτε με χειρουργικά αφαίρεση της δυσπλασίας είτε με αποκλεισμό της δυσπλασίας με ειδική κόλλα που αποφράσσει τα παθολογικά αγγεία της δυσπλασίας, μέσω της ελάχιστα επεμβατικής μικροχειρουργικής.
Στην περίπτωση των αρτηριοφλεβικών δυσπλασιών, οι επιλογές θεραπείας είναι οι εξής:
- Χειρουργική αφαίρεση της δυσπλασίας – Επέμβαση υψηλών απαιτήσεων με πολύ καλά αποτελέσματα για την πλήρη αποκατάσταση του ασθενούς.
- Εμβολισμός – Πραγματοποιείτε με αγγειογραφία όπου προωθείται ειδικό υλικό απόφραξης της δυσπλασίας. Η συγκεκριμένη μέθοδος εφαρμόζεται συχνά ως συμπληρωματική πριν την επέμβαση.
- Στερεοτακτική ακτινοχειρουργική – Στοχευμένη ακτινοβολία στην περιοχή όπου παρουσιάζεται η δυσπλασία.
