Ανευρύσματα Εγκεφάλου: 4 Πράγματα Που Πρέπει Να Γνωρίζουμε

Ως ανεύρυσμα εγκεφάλου περιγράφουμε την κατάσταση κατά την οποία το μεσαίο στρώμα τοιχώματος κάποιου αγγείου του εγκεφάλου εξασθενεί και παρουσιάζει διόγκωση.

Συχνά, τα ανευρύσματα εγκεφάλου δεν εκδηλώνουν συμπτώματα. Έτσι, ο εντοπισμός τους συνήθως γίνεται κατά τη διάρκεια απεικονιστικού ελέγχου για την αναζήτηση κάποιας άλλης ασθένειας.

Σε περίπτωση όπου το ανεύρυσμα παρουσιάσει ρήξη, τότε συμβαίνει η λεγόμενη υπαραχνοειδής αιμορραγία, δηλαδή αιμορραγία στη βάση του εγκεφάλου. Μια τέτοια κατάσταση απαιτεί άμεση αντιμετώπιση, καθώς αποτελεί κίνδυνο για τη ζωή του ασθενούς.

Τα 4 πράγματα που πρέπει να γνωρίζουμε για τα ανευρύσματα εγκεφάλου είναι τα εξής:

1. Πώς μπορούν να διαγνωστούν τα ανευρύσματα εγκεφάλου;

Η διάγνωση ενός ανευρύσματος εγκεφάλου τίθεται από νευροχειρουργό, ο οποίος βασίζεται σε κλινική και απεικονιστική εξέταση.
Τα ανευρύσματα εγκεφάλου μπορεί να προκαλέσουν συμπτώματα όπως πονοκέφαλοι ή διπλή όραση (διπλωπία). Πολλές φορές, όμως, είναι ασυμπτωματικά. Εξαιτίας αυτού, οι γιατροί συχνά εντοπίζουν το ανεύρυσμα εγκεφάλου μέσω απεικονιστικής εξέτασης η οποία διενεργείται για εντελώς διαφορετικό σκοπό.

Η επιβεβαίωση του ανευρύσματος εγκεφάλου πραγματοποιείται μέσω εξετάσεων, οι οποίες περιλαμβάνουν:

• Μαγνητική αγγειογραφία (MRA): Αποτελεί τύπο μαγνητικής τομογραφίας που ελέγχει ειδικά τα αιμοφόρα αγγεία.
• Αξονική αγγειογραφία (CTA): Πρόκειται για τύπο αξονικής τομογραφίας, επίσης για τον έλεγχο των αιμοφόρων αγγείων.
• Αγγειογραφία: Ο γιατρός εισάγει έναν καθετήρα (λεπτό σωλήνα) στο σώμα του ασθενούς με σκοπό την καθαρή απεικόνιση των αιμοφόρων αγγείων. Συνιστά την κύρια εξέταση στη διάγνωση των ανευρυσμάτων του εγκεφάλου, καθώς προσφέρει μια τρισδιάστατη εικόνα του ανευρύσματος, παρέχοντας ακριβείς λεπτομέρειες οι οποίες βοηθούν στον προσδιορισμό της κατάλληλης θεραπείας.

2. Ποια είναι η διαφορά ανάμεσα σε ένα ανεύρυσμα που έχει υποστεί ρήξη και σε ένα ανεύρυσμα που δεν έχει υποστεί;

Η ρήξη ανευρύσματος αφορά στην κατάσταση όπου το αίμα διαπερνά το τοίχωμα του ανευρύσματος και οδηγεί σε αιμορραγία. Αυτό προκαλεί σοβαρά συμπτώματα, όπως ανυπόφορο πονοκέφαλο, ενώ απαιτεί άμεση θεραπεία. Εάν η αντιμετώπιση είναι ταχεία και από εξειδικευμένη ιατρική ομάδα, στις περισσότερες περιπτώσεις ο ασθενής αναρρώνει πλήρως.

Το ανεύρυσμα που δεν έχει υποστεί ρήξη συχνά δεν προκαλεί συμπτώματα. Τα άτομα με ανευρύσματα εγκεφάλου μπορεί να ζουν με αυτά χωρίς να γνωρίζουν την ύπαρξή τους. Το μη ραγέν ανεύρυσμα δεν οδηγεί σε διαρροή του αίματος στα τοιχώματα των αιμοφόρων αγγείων. Αυτό σημαίνει πως το «μπαλόνι» (διόγκωση) που έχει δημιουργηθεί στα αιμοφόρα αγγεία παραμένει άθικτο.
Η θεραπεία για τα μη ραγέντα ανευρύσματα επιλέγεται όταν αυτά παρουσιάζουν αυξημένες πιθανότητες ρήξης.

3. Πώς μπορεί να γνωρίζει ο γιατρός εάν ένα ανεύρυσμα θα οδηγηθεί σε ρήξη και θα προκαλέσει αιμορραγία στον εγκέφαλο;

Ο γιατρός μπορεί να προβλέψει μια ενδεχόμενη ρήξη ανευρύσματος στον εγκέφαλο, λαμβάνοντας υπόψη τους εξής παράγοντες:

• Μέγεθος του ανευρύσματος
• Θέση του ανευρύσματος στον εγκέφαλο
• Σχήμα του ανευρύσματος (αν αυτό έχει στρογγυλό ή ακανόνιστο σχήμα)

4. Τα ανευρύσματα εγκεφάλου επηρεάζουν διαφορετικά τους ανθρώπους

Παρόλο που τα αίτιά τους δεν είναι πλήρως κατανοητά, έχει διαπιστωθεί πως τα ανευρύσματα εγκεφάλου επηρεάζουν διαφορετικά τους ανθρώπους. Αυτό οφείλεται σε ποικίλους παράγοντες όπως τα χαρακτηριστικά του ανευρύσματος, η ηλικία του ασθενούς, ο τρόπος ζωής του κλπ. Τα καλά νέα είναι ότι, σε σχέση με παλιότερα, τα ανευρύσματα εγκεφάλου εντοπίζονται συχνότερα, καθώς οι άνθρωποι πλέον αντιλαμβάνονται καλύτερα τον οργανισμό τους και μπαίνουν πιο εύκολα στη διαδικασία να αναζητήσουν τις αιτίες προβλημάτων μέσω απεικονιστικών εξετάσεων. Όπως αναφέρθηκε προηγουμένως, τα ανευρύσματα εγκεφάλου συνήθως αναδεικνύονται κατά τη διάρκεια ελέγχου κάποιας διαφορετικής πάθησης.
Έπειτα από τον εντοπισμό ενός ανευρύσματος εγκεφάλου, ο ασθενής θα πρέπει να προχωρήσει σε περαιτέρω έλεγχο για τον ακριβή προσδιορισμό και την κατάλληλη διαχείριση του προβλήματος. Ο νευροχειρουργός θα αξιολογήσει ενδελεχώς την περίπτωση και θα ορίσει τη μέθοδο αντιμετώπισης με σκοπό τη μείωση των πιθανοτήτων για ρήξη.